Tekst 1 - Druppelirritatie

Druppelirrigatie is een manier om water toe te dienen aan landbouwgewassen die in het Midden-Oosten veel wordt toegepast. Deze methode van irrigatie draagt op twee manieren bij aan duurzaam waterbeheer. Ten eerste wordt het water direct op de juiste plek, dichtbij de planten gebracht, zodat het verdampingsverlies bijna nul is (zie afbeelding). Ten opzichte van beregening met sproeiers is zo een besparing tot 50% aan zoet water mogelijk. Ten tweede treedt er door druppelirrigatie minder verzilting op van het grondwater in tegenstelling tot bijvoorbeeld oppervlakte-irrigatie zoals geulirrigatie. Hierbij wordt landbouwgrond volledig onder water gezet (zie afbeelding). Het overtollige irrigatiewater vermengt zich in de bodem met zouten die al eeuwenlang diep in de bodem van zeer droge gebieden zitten. Deze zouten komen terecht in het minder diep gelegen grondwater en worden door de sterke verdamping omhooggetrokken. Het gevolg is verzilting van het bodemoppervlak. Op een verzilte bodem is het nauwelijks mogelijk gewassen te verbouwen. Druppelirrigatie kan verzilting in droge gebieden voorkomen.

Tekst 2 - Duurzame ontzilting

Er wordt momenteel wereldwijd 80 miljard liter water per dag ontzilt. Dat staat gelijk aan 0,7% van alle watervoorziening op aarde. De behoefte aan ontzilting blijft stijgen door de groeiende zoetwaterschaarste, bevolkingsgroei en stijgende welvaart. Ontzilting kost echter ontzettend veel energie.
Met 75,2 TWh (terrawattuur) is ontzilting verantwoordelijk voor 0,5% van het totale elektriciteitsverbruik op aarde. Omdat fossiele energiebronnen als aardolie schaarser worden en het gebruik ervan negatieve gevolgen heeft voor het milieu, is het gebruik van duurzame energie een goed alternatief. In het geval van het Midden-Oosten betekent het dat zonne-energie en wellicht waterkracht- en windenergie gebruikt kunnen worden.

Een tweede manier om het ontziltingsproces duurzamer te laten verlopen is een technologie uitvinden die minder energie zou kosten om zout en water van elkaar te scheiden. Scheikundigen onderzoeken de mogelijkheden om het zout uit het water te halen in plaats van al het water te verdampen om het zout over te houden. Het zal namelijk minder energie kosten om 3,5% zout uit het zeewater te winnen, dan om 96,5% zeewater te verdampen zoals nu gebeurt.